بررسی گلکسی A71 سامسونگ

سامسونگ سال گذشته با ادغام سری J با سری A، نفس تازه ای به روح میان رده های خود بخشید و با تولید گوشی های گلکسی A در بازه قیمتی 120 الی 600 دلار، توانست سهم زیادی از بازار میان رده‎ها را به خود اختصاص دهد. گلکسی A70 یکی از محبوب ترین گوشی های میان رده کره ای ها در سال 2019 بود که از ویژگی هایی مثل دوربین سه گانه، نمایشگر باکیفیت، باتری بزرگ، تراشه اسنپدراگون 675 و … بهره می برد. گلکسی A71 نسخه بروز شده این گوشی برای سال 2020 می باشد که تغییرات قابل توجهی در زمینه نمایشگر، طراحی، دوربین و مشخصات سخت افزاری به خود دیده و برخی از ویژگی های خوب نسل قبلی مانند باتری بزرگ و صفحه نمایش با کیفیت را حفظ کرده است. در ادامه این مقاله، به بررسی Galaxy A71 خواهیم پرداخت و پیش از هر چیز شما را به تماشای ویدئوی جعبه گشایی دعوت می کنیم.

طراحی

زبان طراحی گلکسی A71 مشابه چیزی است که در A51 دیده بودیم. در قسمت جلو، به جای نمایشگر infinitiy-U با بریدگی قطره ای، از سری جدید نمایشگر های سامسونگ یعنی سری infinity-O استفاده شده است. این نمایشگر نه تنها جلوه بروزتری به گلکسی A71 بخشیده، بلکه با نسبت تصویر 20:9 و حاشیه های باریک تر، باعث شده تا این گوشی با وجود داشتن پنل 6.7 اینچی، از نظر ارتفاع و عرض بدنه، کمی کوچک تر از نسل قبلی باشد. همچنین جالب است بدانید که Galaxy A71 با وجود حفظ باتری 4500 میلی ساعتی، حدود 0.2 میلیمتر باریک تر بوده و وزن آن نیز حدود 4 گرم کاهش داشته است.

پوشش نمایشگر همچنان از گوریلا گلس 3 می باشد که مقاومت بالایی در برابر خط و خش دارد، اما مقاومت آن در برابر ضربه، به خوبی نسخه های جدید نمی باشد. با این حال با توجه به اینکه با یک محصول میان رده رو به رو هستیم، استفاده از گوریلا گلس 3 را نمی توان ایراد بزرگی به شمار آورد.

بدنه گوشی نیز همچنان از جنس پلاستیک می باشد؛ اما به دلیل استفاده از پوشش چند لایه در پنل پشتی، این قسمت حس و حالی نزدیک به شیشه منتقل می کند و به طور کلی مقاومت آن در برابر شکستن، بیشتر از شیشه می باشد. اما باید در نظر داشته باشید که مقاومت پلاستیک در برابر خط و خش، پایین تر می باشد و این موضوع اهمیت استفاده از کاور های محافظ را افزایش می دهد.

یکی از تغییرات ایجاد شده در پنل پشتی، استفاده از خطوط انتزاعی در طراحی آن می باشد که باعث می شود، شکست نور در آن جلوه های زیبایی را ایجاد کند. اما بزرگترین تغییر ایجاد شده در این قسمت، مربوط به طراحی ماژول دوربین می باشد. در حقیقت در قسمت پشتی گلکسی A71 دوربین چهار‎گانه با چینش L شکل به چشم می خورد که به همراه فلاش LED در داخل ماژول بزرگ مستطیلی شکل قرار گرفته است. لوگوی سامسونگ نیز از قسمت میانی، به قسمت پایین تر منتقل شده است.

فریم پلاستیکی، همچنان ظاهری براق دارد که هماهنگی بالایی با سایر اجزا ایجاد می کند. در سمت چپ این فریم، سینی سیمکارت قرار دارد که نشان می دهد امکان استفاده همزمان از دو سیمکارت و کارت حافظه جانبی در گلکسی A71 وجود دارد. کلید های تنظیم حجم صدا و پاور روی لبه سمت راست دستگاه هستند و روی لبه پایینی هم درگاه Type-C، میکروفون مکالمه، جک هدفون و اسپیکر تک کاناله قرار گرفته است.

با حذف شدن دکمه بیکسبی از گوشی های سامسونگ، این شرکت به طور پیش فرض، نگه داشتن دکمه پاور را برای راه اندازی دستیار صوتی انتخاب کرده است؛ با این حال این موضوع قابلیت شخصی سازی دارد و می توان فعال کردن بیکسبی توسط آن را غیر فعال کرد. همچنین می توان با دوبار فشار دادن این دکمه، اپلیکیشن داخواهی را به اجرا در آورد.

در نهایت و به طور کلی می توان گفت که Galaxy A71 زیباتر از نسل قبلی می باشد و این گوشی از کیفیت ساخت بسیار خوبی برخوردار است؛ اما استفاده از ساختار فلز و شیشه با توجه به رده قیمتی، می توانست انتخاب بهتری برای آن باشد.

نمایشگر

گلکسی A71 از همان نمایشگر 6.7 اینچی A70 استفاده می کند که در آن، حفره جایگزین بریدگی قطره ای برای قرار گیری دوربین سلفی شده است. نمایشگر این گوشی، مشابه نسل قبلی دارای رزولوشن 2400×1080 پیکسل می باشد که در نسبت تصویر 20:9، تراکم پیکسلی بسیار خوب 393 پیکسل در هر اینچ را در اختیار می گذارد و نیازی به گقتن نیست که این میزان از تراکم پیکسلی برای نمایش واضح انواع محتوا از جمله محتوای متنی، کاملا کافی است.

حداکثر روشنایی پنل این گوشی در حالت دستی حدود 400 نیت می باشد که مشابه نسل قبلی است. اما در حالت خودکار، این رقم تا حدود 640 نیت افزایش پیدا می کند که پیشرفت 15 درصدی نسبت به نسل قبلی را نشان می دهد. حداقل روشنایی هم حدود 1.7 نیت می باشد که نشان می دهد استفاده از این گوشی در محیط های بسیار روشن و کاملا تاریک، بدون مشکل خاصی، میسر خواهد بود.

بد نیست بدانید که نمایشگر گلکسی A71 از استاندارد HDR10 پشتیبانی نمی کند و به همین دلیل نمی توان محتوای HDR در سرویس هایی مثل HBO، Amazon Orime و نتفلیکس مشاهده کرد. با این حال برنامه یوتیوب محتواهای HDR را با روشنایی بیشتر پنل، در اختیار می گذارد؛ اما این که با چه نوع HDR رو به رو هستیم، دقیقا مشخص نمی باشد.

عملکرد بسیار خوب نمایشگر گلکسی A71 در زمینه روشنایی، در زمینه دقت رنگ نیز ادامه پیدا می کند. این گوشی به طور پیش فرض و با حالت رنگی Natural، فضای رنگی sRGB را پوشش می دهد و در این حالت، رنگ ها با دقت فوق العاده ای به نمایش گذاشته می شوند. در حالت بعدی یعنی Vivid اما، رنگ ها، اصطلاحا حالت آمولدی به خود می گیرند و نمایشگر با پوشش فضای رنگی DCI-P3، رنگ ها را با شادابی بیشتری به نمایش می گذارد. همچنین در این حالت از دقت رنگ سفید هم کاسته می شود و این رنگ متمایل به آبی نمایش داده می شود. با این حال با تنظیم دستی دمای رنگ ها، تا حدودی می توان این مشکل را برطرف کرد.

اگر بخاطر داشته باشید، یکی از اصلی ترین نقاط ضعف برخی گلکسی A های 2019، سنسور اثر انگشت اوپتیکال آن ها بود که علاوه بر سرعت پایین در شناسایی انگشت، در تمامی مواقع نمی توانست احراز هویت را با موفقیت انجام دهد. در گلکسی A71 اما این مشکل تا حدود زیادی برطرف شده و حسگر اوپتیکال این گوشی که در زیر نمایشگر قرار گرفته است، عملکرد قابل اتکاتری دارد و سرعت شناسایی آن نیز بهبود یافته است. با این حال به طور کلی سرعت شناسایی آن را نمی توان به خوبی نمونه های بکار رفته در برخی از میان رده های شیائومی مانند می نوت 10 دانست.

اسپیکر و هدفون

مشابه نسل قبلی، گلکسی A71 از اسپیکر مونو استفاده می کند که روی لبه پایینی قرار گرفته است. این اسپیکر، صدایی با حجم بالا در اختیار می گذارد و خوشبختانه در حجم حداکثری، شاهد افت کیفیت و دیستورشن نبودیم. با این حال، عمق بیس را نمی توان به خوبی اسپیکر های بکار رفته در گوشی های پرچمدار دانست.

خوشبختانه سامسونگ جک 3.5 میلی متری را در این گوشی حفظ کرده است که در لبه پایینی قرار دارد و در داخل جعبه، هدفون های مشابه نسل قبلی قرار گرفته است. مطابق انتظار کیفیت صدای خروجی از این هدفون ها در سطح معمولی قرار می گیرد و اگر به دنبال تجربه بهتری هستید، باید به دنبال خرید هدفون های حرفه ای و یا استفاده از هدفون های قبلی خود باشید. از این موارد که بگذریم، حجم صدای خروجی از این هدفون ها راضی کننده است و فعال کردن ویژگی Dolby Atmos برای دستیابی به بیس بیشتر، موثر خواهد بود. همچنین ویژگی Dolby Atmos هنگام استفاده از بلوتوث نیز در دسترس می باشد که تغییرات محسوسی را ایجاد می کند.

دوربین

گلکسی A71 همانند گلکسی A51 از دوربین چهارگانه در قسمت پشتی استفاده می کند که اصلی ترین تفاوت آن ها، در دوربین اصلی می باشد. در حقیقت، A71 به دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی با سنسور ایزوسل Bright GW1 سامسونگ، مجهز شده است که به وسیله ترکیب پیکسلی تتراسل (2×2) عکس هایی با خروجی 16 مگاپیکسل در اختیار می گذارد. البته بد نیست بدانید که امکان عکاسی در رزولوشن کامل، یعنی 64 مگاپیکسل وجود دارد. همچنین گفتنی است که این دوربین از لنز 26 میلی متری با گشودگی دهانه دیافراگم f/1.8 استفاده می کند و از قابیلت فوکوس خودکار با تشخیص فاز نیز پشتیبانی می کند.

سه دوربین دیگر اما مشابه چیزی است که پیش از این در A51 دیده بودیم. یک دوربین 12 مگاپیکسلی در قسمت پایین دوربین اصلی وجود دارد که به لنز 12 میلی متری با دیافراگم f/2.2 مجهز شده و زاویه دید فوق عریض 123 درجه ای را در اختیار می گذارد. این در حالی است که زاویه دید دوربین اصلی، 81 درجه می باشد.

عضو جدید دوربین چهارگانه در میان رده های سامسونگ، دوربین ماکرو می باشد. در گوشی Galaxy A71 شاهد استفاده از سنسور 5 مگاپیکسلی برای این دوربین هستیم که دارای پیکسل های نسبتا بزرگ 1.12 میکرونی بوه و در پس لنز 25 میلی متری با گشودگی دهانه دیافراگم f/2.4 قرار گرفته است. جالب است بدانید که این دوربین، فاقد فوکوس خودکار بوده و فقط در فاصله 3 الی 5 سانتی متر، قادر به فوکوس روی سوژه ها می باشد.

در نهایت نوبت به دوربین سنجش عمق می رسد که تغییری نسبت به نسل قبلی نداشته و از همان سنسور 5 مگاپیکسلی استفاده می کند که در پس لنزی با گشودگی دهانه دیافراگم f/2.2 قرار گرفته است و این دوربین به تنهایی قابل استفاده نمی باشد.

رابط کاربری دوربین در One Ui 2.0 تغییرات ظاهری کوچکی به خود دیده و اساسا نحوه استفاده از آن، مشابه نسل قبلی می باشد. حالت های مختلف دوربین که روی نواری در بالای دکمه شاتر چیده شده بودند، اکنون حال و هوایی ساده تر و کاربردی تر پیدا کرده اند. در واقع 3 حالت مهم و پرکاربرد عکاسی، فیلمبرداری، پرتره روی این نوار به چشم می خورند که با سوایپ کردن می توان بین آن ها جا به جا شد و حالت های دیگر مانند پرو، صحنه آهسته، شب و … در داخل منوی More قرار گرفته اند. سوایپ به سمت بالا و پایین نیز جا به جایی بین دوربین سلفی و دوربین پشتی را در اختیار می گذارد و همانند گذشته، عکاسی پرتره با نام لایو فوکوس در این گوشی شناخته می شود که امکان تغییر میزان بلور شدن پس زمینه را قبل و بعد از ثبت تصویر در اختیار می گذارد.

کیفیت تصاویر

در محیط های روشن، دوربین اصلی گلکسی A71 عکس های بسیار خوبی ثبت می کند که دارای جزئیات کافی هستند؛ با این حال با توجه به سنسور 64 مگاپیکسلی، می توان انتظار بیشتری در زمینه جزئیات داشت. رنج داینامیکی نیز همیشه گسترده است و در مواقع مورد نیاز، HDR خودکار برای این موضوع بکار گرفته می شود.

رنگ های باز تولید شده در تصاویر، زنده و شاداب بوده و به دور از اغراق شدگی بیش از حد هستند و کنتراست عکس ها با دقت بالایی تنظیم می شود. نویز تصاویر نیز به خوبی کنترل می شود و به طور کلی می توان گفت که تصاویر 16 مگاپیکسلی این گوشی، با توجه به اینکه با محصول میان رده رو به رو هستیم، کیفیت رضایت بخشی دارند.

در حالت عکاسی در رزولوشن کامل، دیگر خبری از ترکیب پیکل ها در کار نمی باشد و تصاویر ثبت شده در این حالت نیز به خوبی پردازش می شوند و جزئیات آن ها تا حدودی بیشتر می باشد. با این حال باید در نظر داشته باشید که هنگام استفاده از این حالت، به قابلیت هایی مثل HDR و تشخیص صحنه، دسترسی نخواهید داشت.

دوربین 12 مگاپیکسلی اولتراواید، یک پیشرفت قابل توجه در زمینه کیفیت و رزولوشن نسبت به دوربین 8 مگاپیکسلی بکار رفته در نسل قبلی در اختیار می گذارد. این تصاویر دارای جزئیات بیشتر و واضح تری بوده و رنج داینامیکی آن ها به لطف HDR خودکار، وسیع می باشد. رنگ های بازتولید شده نیز شاداب هستند و نویز این تصاویر به خوبی کنترل می شود.

کیفیت دوربین ماکرو اما مشروط به رعایت چند نکته می باشد. ابتدا باید در نظر داشته باشید که این دوربین فاقد فوکوس خودکار است و به همین دلیل فقط در فاصله 3 الی 5 سانتی متری از سوژه می تواند تصاویر واضحی به ثبت برساند. نکته بعدی در مورد این دوربین، نبود لرزشگیر اوپتیکال می باشد که باعث می شود ثابت نگاه داشتن گوشی اهمیت بسیار بالایی در ثبت تصویر واضح داشته باشد. اگر این دو نکته هنگام عکاسی با دوربین ماکرو در محیط هایی با نور کافی، رعایت شود، این دوربین می تواند تصاویری خلاقانه و جذاب را در اختیار بگذارد؛ با این حال باید در نظر داشته باشید که عکاسی با این دوربین، به راحتی دو دوربین دیگر نمی باشد.

گلکسی A71 عکس های پرتره خوبی می گیرد و عملکرد آن در زمینه تشخیص سوژه از پس زمینه، بسیار خوب ارزیابی می شود. همچنین این تصاویر دارای افکت بوکه طبیعی هستند که میزان بلور شدن آن را می توان قبل و پس از ثبت عکس، به صورت دستی تنظیم کرد و قابلیت HDR خودکار نیز در این حالت در دسترس می باشد.

عکس های 16 مگاپیکسلی گرفته شده در محیط های کم نور، دارای جزئیات خوب و رنگ های زنده هستند، اما در برخی موارد، الگوریتم های کاهش نویز باعث می شود که جزئیات آنطور که باید و شاید، واضح نباشد. رنج داینامیکی هم به طور کلی وسیع می باشد، اما اگر بهترین نتیجه در این زمینه را می خواهید، بهتر است از حالت شب استفاده کنید.

هنگام استفاده از حالت شب، تصاویر به مرکز سنسور، برش داده می شوند و رزولوشن آن ها به 12 مگاپیکسل تغییر می کند. به طور کلی، عکس های گرفته شده در این حالت، هیلایت های کنترل شده تری دارند و جزئیات قسمت های سایه در این تصاویر، بیشتر می باشد. بنابراین توصیه می شود برای عکاسی در محیط های کم نور، از این حالت استفاده کنید.

دوربین فوق عریض هم به لطف استفاده از سنسور جدید، قادر به ثبت تصاویری با کیفیت بهتر از نسل قبلی در محیط های کم نور می باشد، با این حال این کیفیت را نمی توان به خوبی دوربین اصلی دانست. اما نکته مثبت برای این دوربین، حالت شب می باشد که می تواند برای تولید تصاویر بهتر، موثر باشد.

گفتنی است که هر دو دوربین اصلی و فوق عریض در این گوشی، قادر به فیلمبرداری 4K می باشند. البته امکان فیلمبرداری فول اچ دی و اچ دی نیز وجود دارد و در تمامی رزولوشن ها، فیلمبرداری با نرخ فریم 30 انجام می گیرد. فیلمبرداری صحنه آهسته هم در رزولوشن اچ دی و با نرخ فریم 240 انجام می گیرد.

دوربین سلفی گلکسی A71 همانند چیزی که در A70 دیده بودیم، از سنسور 32 مگاپیکسلی استفاده می کند که در داخل سوراخ نمایشگر قرار گرفته است و گشودگی دهانه دیافراگم لنز آن، f/2.2 می باشد. به لطف استفاده از این سنسور و پردازش های جدید، دوربین سلفی A71 عکس هایی با جزئیات بسیار خوب، رنج داینامیکی وسیع و البته رنگ های زنده به ثبت می رساند و جالب است بدانید که این دوربین هم قادر به فیلمبرداری با رزولوشن 4K می باشد. همچنین بد نیست بدایند که این دوربین به وسیله ترکیب پیکسل ها، به صورت پیش فرض عکس هایی با خروجی 8 کگاپیکسل در اختیار می گذارد؛ اما امکان عکاسی در رزولوشن کامل نیز برای آن در نظر گرفته شده است.

سخت افزار

گلکسی A71 از تراشه اسنپدراگون 730 استفاده می کند که یکی از بهترین تراشه های کوالکام در بازار میان رده ها بوده، و انتخاب هوشمندانه ای برای این گوشی به شمار می آید. این تراشه به طور کلی در مقایسه با اسنپدراگون 675 که در A70 بکار رفته بود، عملکرد بهتری دارد؛ و علاوه بر CPU و GPU بهتر در آن، شاهد فرآیند تولید 8 نانومتری LPP سامسونگ در آن هستیم که، مصرف باتری بهینه تری را در اختیار خواهد گذاشت.

این تراشه پردازنده مرکزی این تراشه، دارای 8 هسته پردازشی می باشد که از 2 کلاستر متفاوت استفاده می کند. در حقیقت 2 هسته قدرتمند این پردازنده که با نام کرایو 470 طلایی شناخته می شود، در فرکانس کاری 2.2 گیگاهرتز به پردازش امور می پردازند و 6 هسته باقی مانده با نام کرایو 470 نقره ای، دارای حداکثر فرکانس کاری 1.8 گیگاهرتز می باشند. جالب است بدانید که اسنپدراگون 675 نیز مشابه اسنپدراگون 730، از طراحی هسته های Cortex-A76 و Cortex-A55 آرم بهره می برد؛ اما به دلیل استفاده از معماری کرایو 460 در آن ها، شاهد فرکانس کاری پایین تری هستیم.

اما یکی از اصلی ترین تفاوت های اسنپدراگون 730، پردازنده گرافیکی آدرنو 618 آن می باشد که حدود 30 درصد قوی تر از نسخه بکار رفته در اسنپدراگون 675، یعنی آدرنو 612 بوده و همین موضوع اجرای بازی در گلکسی A71 را لذت بخش تر خواهد کرد. گذشته از این موارد، Galaxy A71 دارای حافظه داخلی 128 گیگابایتی با استاندارد UFS 2.1 بوده و 8 گیگابایت حافظه رم آن را همراهی می کند که خیال کاربران را از بابت اجرای همزمان چند برنامه، راحت می کند. همچنین کوالکام برای این تراشه، از نسل چهارم موتور چند هسته ای هوش مصنوعی بهره برده است که به گفته آن ها تا 2 برابر عملکرد بهتری در مقایسه با نسل قبلی دارد و تجربه بهتری در زمینه هایی مثل دوربین، گیمینگ امنیت و … را در اختیار خواهد گذاشت.

نتایج حاصل شده از بنچمارک گیگ بنچ که روی عملکرد پردازنده مرکزی یا CPU تمرکز دارد، نشان می دهد که اسنپدراگون 730 در این زمینه نسبت به اسنپدراگون 710، پیشرفت های خوبی به خود دیده اما اختلاف قدرتی آن با اسنپدراگون 675 بکار رفته در گلکسی A70 چندان زیاد نمی باشد. امتیاز های کسب شده در بنچمارک های مربوط به بخش گرافیک نیز حاکی از این هستند که این گوشی یکی از بهترین میان رده ها در این زمینه می باشد و عملکرد رضایت بخشی در اجرای بازی ها در اختیار خواهد گذاشت.

در نهایت به طور کلی می توان گفت که استفاده از این ترکیب سخت افزاری، از گوشی گلکسی A71 یک محصول قدرتمند به وجود آورده است که انجام اموری مثل گشت و گذار در رابط کاربری، ویرایش عکس و فیلم، استفاده از شبکه های اجتماعی، وبگردی و … به راحتی و بدون لگ و تاخیر آزاردهنده ای در آن صورت می پذیرد و اجرای بازی های سنگین در آن با کیفیت بسیار خوبی صورت می گیرد. گذشته از این موارد، Galaxy A71 در زمینه کنترل حرارت نیز عملکرد بسیار خوبی از خود به نمایش می گذارد و حتی با اجرای بنچمارک های سنگین، دمای دستگاه به طور نامعقولی افزایش پیدا نکرد.

نرم افزار

گلکسی A71 به طور پیش فرض با اندروید 10 روانه بازار شده است که نسخه جدید رابط کاربری سامسونگ با نام One Ui 2.0 روی آن نصب می باشد. One Ui 2 در مقایسه با نسل اول که تغییرات اساسی در زمینه تعامل کاربر با رابط کاربری ایجاد کرد، آپدیت بزرگی به شمار نمی آید، با این حال این نسخه از رابط کاربری سامسونگ بهبود هایی به خود دیده است که در ادامه به آن ها اشاره کرد.

این رابط کاربری در زمینه طراحی، تغییرات بزرگی نداشته و استفاده از آن مشابه نسل اول می باشد. شکل آیکون ها در رابط کاربری جدید بدون تغییر مانده و سامسونگ از رنگ های اشباع شده تری در آن ها استفاده کرده است که حس و حال بهتری دارد. انیمیشن های رابط کاربری هم دچار تغییرات کلی شده و اکنون بسیار شبیه به انیمیشن های ios می باشد.

ژست های ناوبری بهبود یافته

سامسونگ در رابط کاربری جدید خود، پشتیبانی از ژست های ناوبری اندروید 10 را به گوشی های خود آورده است؛ اما جالب است بدانید که همچنان امکان استفاده از ژست های One Ui 1 و کلید های ناوبری سنتی وجود دارد. در ژست های جدید One Ui 2، با کشیدن انگشت از سمت پایین به بالا، وارد صفحه هوم خواهید شد و با تکرار همین عمل و نگه داشتن انگشت، می توان به اپلیکیشن های در حال اجرا دسترسی داشت. کشیدن انگشت از گوشه های پایین نمایشگر هم دستیار صوتی گوگل را در اختیار می گذارد و با کشیدن انگشت از طرفین نمایشگر، عمل بازگشت انجام خواهد شد.

حالت تیره پیشرفته تر

سامسونگ با معرفی رابط کاربری One Ui جزو اولین کمپانی هایی بود که حالت تیره را به صورت سیستمی در آورد. اما حالت تیره در نسخه اول رابط کاربری این شرکت تنها مختص برخی اپلیکیشن های سامسونگ و سایر اجزای رابط کاربری بود. در نسخه جدید One Ui، حالت تیره با پشتیبانی سیستمی اندروید 10، پیشرفته شده و اکنون علاوه بر اینکه تمام اپلیکیشن های سامسونگ و بیشتر اپلیکیشن های گوگل از آن پشتیبانی می کنند؛ اپلیکیشن های شخص ثالث مانند اینستاگرام و … نیز از آن پشتیبانی می کنند.

طراحی تمیز تر برای تمرکز بهتر

در رابط کاربری One Ui 2.0 برخی از المان ها کوچک شده و یا محل قرار گیری آن ها تغییر یافته است که به گفته سامسونگ باعث می شود کاربر تمرکز بهتری روی وظیفه اصلی داشته باشد. به عنوان مثال، اعلان تماس و یا تغییر حجم صدا که به صورت پاپ آپ به نمایش گذاشته می شوند، اندازه کوچکتری دارند که از مزاحمت آن ها کاسته است. فولدر اپلیکیشن ها نیز طراحی جدید تری دارد و استفاده از آن با یک دست، آسان تر شده است.

در پنل تنظیمات سریع هم موارد اضافی مانند دستگاه های متصل به بلوتوث، یا سیمکارت های فعال حذف شده و باعث سادگی هرچه بیشتر این قسمت شده اند. از سایر قابلیت های رابط کاربری One Ui 2.0 می توان به Screen Recorder و ویدئوهای سلفی صحنه آهسته اشاره کرد که البته مختص برخی از گوشی های سامسونگ بوده و در گلکسی A71 شاهد استفاده از آن ها نیستیم.

باتری

گلکسی A71 مشابه A70 از باتری بزرگ 4500 میلی آمپر ساعتی استفاده می کند که از شارژ سریع با توان 25 وات پشتیبانی می کند و به وسیله شارژر درون جعبه (25 واتی) می توان در عرض نیم ساعت حدود 50 درصد باتری را شارژ کرد. شارژ کامل دستگاه هم حدود 1 ساعت و 20 دقیقه زمان نیاز دارد.

مطابق انتظار، این گوشی شارژدهی بسیار خوبی دارد و استفاده از تراشه 8 نانومتری، بهبود هایی در عمر باتری آن ایجاد کرده است، با این حال، این بهبود ها ناچیز بوده و شاهد تغییر اساسی نیستیم. این گوشی در تست پخش مداوم ویدئو، نزدیک 18 ساعت دوام می آورد که پیشرفت چند دقیقه ای نسبت به نسل قبل را نشان می دهد و بر اساس تجربه می توان گفت که در استفاده نیمه سنگین و ترکیبی، این گوشی می تواند تا 1.5 روز کاربر را همراهی کند. با این حال باید در نظر داشته باشید که شارژدهی یک محصول، بسته به استفاده هر فرد، متفاوت خواهد بود.