بررسی گلکسی A40 سامسونگ

همانطور که میدانید سری A سامسونگ در سال 2019 متفاوت تر از سال های گذشته درخشش کرد، به طوریکه تنوع زیاد در مدل ها و قیمت رقابتی آنها توانست سهم بزرگی از بازار گوشی های هوشمند را به خود اختصاص دهد. علاوه بر این، استفاده از پلاستیک با کیفیت در ساخت این گوشی ها، طراحی زیبا و دلنشین، دوربین های چندگانه و استفاده از آخرین نسخه اندروید در همه گوشی های این سری، بر ارزش آنها افزوده است. اما برخی ویژگی های پرکاربرد دیگر مثل ضد آب بودن و یا بدنه های شیشه ای باکیفیت حذف شده که شاید در نگاه اول کمی نا امیدکننده به نظر برسد؛ ولی با درنظر گرفتن اینکه سامسونگ این حذف کردن ها را برای پایین آوردن قیمت محصولات میان رده خود انجام داده است، می توان از آنها صرف نظر کرد. گلکسی A40 از جدید ترین گوشی های میان رده مقرون به صرفه سری A سامسونگ به شمار می آید که با داشتن ابعاد ظریف و خوش دست در کنار سخت افزار متوسط و دوربین های با کیفیت، رقیبی سرسخت حتی برای سایر برادران خود نیز خواهد بود. در ادامه برای آشنایی بیشتر با نکات مثبت و منفی این گوشی با سایمان دیجیتال همراه باشید.

طراحی گلکسی A40

سامسونگ برای توصیف ماده مورد استفاده در میان رده های جدیدش از اصطلاح 3D Glasstic استفاده کرده است. عبارت 3D برای توصیف افکت رنگی پشت دستگاه به کار می رود و عبارت Glasstic، ترکیب دو عبارت Glass و Plasstic می باشد که به جنس پنل پشتی اشاره دارد. پلاستیک استفاده شده در بدنه گلکسی A40 همانند گذشته از مواد بی کیفیت ساخته نشده است، بلکه طراحی آن از نو انجام گرفته و ظاهر براق آن در کنار لبه های سیقل یافته حس پرمیوم بودن را به کاربر القا می کند. البته باید به این نکته توجه داشته باشیم که پلاستیک به هیچ عنوان نمی تواند حس و حال شیشه را داشته باشد، ولی با استناد به این که استفاده از پلاستیک در ساخت این گوشی موجب کاهش قیمت و وزن دستگاه شده است، نمی توان اعتراضی به آن وارد کرد.

در بخش جلویی گلکسی A40 صفحه نمایش 5.9 اینچی با حاشیه های نسبتا کمتر در مقایسه با گلکسی A50 (بررسی) قرار گرفته است که 85.5 درصد سطح جلوی گوشی را به خود اختصاص داده است. همچنین همانند سایر گوشی های سری A، در این گوشی نیز شاهد بریدگی قطره ای شکل هستیم و به دلیل U شکل بودن آن، نام Infinity U برای نمایشگر آن در نظر گرفته شده است. در بالای آن هم شکاف بسیار باریک بلندگوی مکالمه قرار دارد و همچنان خبری از چراغ اعلان در این گوشی نیست و متاسفانه قابلیت نمایشگر همیشه روشن (AOD) نیز در این گوشی وجود ندارد.

همانطور که گفته شد گلکسی A40 کوچکترین گوشی سری خود می باشد. ضخامت کم آن در کنار لبه های خمیده و وزن بسیار کم باعث می شود که با گوشی خوش دستی رو به رو باشیم و رابط کاربری One Ui نیز برای استفاده با یک دست، موثر خواهد بود. البته نباید این نکته را فراموش کنیم که کم بودن وزن این گوشی به لطف پلاستیک استفاده شده در بدنه آن میسر شده است که معایبی را نیز همچون مقاومت کم در برابر خط و خش و لیز بودن را به دنبال دارد.

المان های پیرامون گلکسی A40 کاملا مشابه سایر میان رده های سامسونگ چیده شده اند. در سمت راست کلید های پاور و تنظیم حجم صدا قرار گرفته اند و سمت مقابل نیز میزبان درگاه سیم کارت و کارت حافظه می باشد. سایر درگاه ها هم مثل جک 3.5 میلی متری صدا، گریل اسپیکر و درگاه تایپ سی بر روی نوار پایینی دستگاه قرار گرفته اند.

نمایشگر و اسپیکر

اولین نکته ای که با در دست گرفتن گلکسی A40 توجه تان را به خود جلب می کند، نمایشگر 5.9 اینچی با کیفیت و روشن این محصول است. همانند سایر گوشی های سری A، این گوشی نیز از نمایشگر فوق العاده AMOLED بهره می برد که رزولوشن 1080*2340 پیکسلی آن با تراکم 437 پیکسل در هر اینچ، تصاویر شارپ و روشنی را برایتان نمایش می دهد. همچنین این صفحه نمایش در حالت دستی حدودا 410 نیت و در حالت اتوماتیک 548 نیت روشنایی دارد که موجب خوانایی عالی آن زیر نور آفتاب می شود. رنگ ها نیز مثل همیشه با دقتی مثال زدنی و غلظت مناسب در این پنل نمایش داده می شوند. در بحث زاویه دید نیز گلکسی A40 نمره قبولی می گیرد و بازتاب نور از سطح نمایشگر در حد قابل قبولی می باشد.

صفحه نمایش گلکسی A40 با رنگ مشکی واقعی و کنتراست بی نهایت خود سختگیر ترین کاربران را راضی خواهد کرد و بر خلاف رقیبان هواوی هیچ گونه کاهش کنتراست در زاوایای مختلف را نخواهد داشت و نور نمایشگر آن نیز به طور یکنواخت می باشد و هیچ گونه سایه ای در لبه های آن مشاهده نمی شود.

با توجه به اینکه پنل استفاده شده در گلکسی A40 از نوع سوپر امولد می باشد، امکان کنترل تک تک پیکسل ها وجود داشته و رنگ مشکی به نمایش گذاشته شده در آن با خاموش کردن پیکسل ها میسر می شود، بدین وسیله همانند سایر گوشی های جدید سامسونگ حالت شب جداگانه برای این گوشی نیز در نظر گرفته شده است که با فعال کردن آن همه منو ها به رنگ تیره در می آید و عمر باتری طولانی تری را در اختیار می گذارد.

از سایر ویژگی های نمایشگر هم می توان به امکان فیلتر نور آبی جهت استفاده آسان در محیط های کم نور و امکان شخصی سازی دمای رنگ ها اشاره کرد. همانند اکثر گوشی های سامسونگ، در این گوشی نیز پروفایل های مختلفی برای نمایشگر در نظر گرفته شده است. در حالت Adaptive رنگ ها از غلظت بالایی برخوردار هستند و با مصنوعی جلوه دادن بعضی رنگ ها، جلوه های چشم نوازی تولید می کند و اگر این حالت مورد پسند شما نبود، می تواند حالت Basic را انتخاب نماید تا رنگ ها جلوه واقعی تری به خود بگیرند.همچنین امکان تنظیم وایت بالانس در تنظیمات نمایشگر قرار داده شده است می توانید دمای رنگ ها را متناسب را سلیقه خود تغییر دهید.

همانطور که گفته شد نمی توان ایرادی به نمایشگر گلکسی A40 وارد کرد، اما در بخش اسپیکر اینگونه نیست. اسپیکر مونو این گوشی توانایی کمی در تولید صدای بم دارد و با بالا بردن حجم صدا اعوجاج یا دیستورشن ایجاد می شود. بلندی صدای اسپیکر هنگام پخش موزیک به 68.3 دسیبل می رسد که عدد نسبتا بالایی محسوب می شود ولی کیفیت صدای آن در حد متوسط قرار می گیرد. همچنین هنگام اتصال هدفون های معمولی یا بلوتوث امکان استفاده از Dolby Atmos نیز فعال می شود که موجب بهبود کیفیت صدای تولیدی خواهد شد.

دوربین

گلکسی A40 نیز همانند بردار کوچکتر خود یعنی گلکسی A30 از دو دوربین بهره می برد. دوربین اصلی این گوشی سنسور 16 مگاپکسلی دارد که در پس لنزی با گشودگی F/1.7 قرار گرفته است. در بالای این دوربین، سنسور 5 مگاپیکسلی التراواید با گشودگی F/2.2 تعبیه شده است که عکس برداری با دید 123 درجه را در اختیار می گذارد.گفتنی است که دوربین اصلی Galaxy A40 از فوکوس خودکار تشخیص فازی پشتیبانی می کند و مطابق انتظار خبری از فوکوس خودکار برای دوربین فوق عریض در کار نمی باشد.

رابط کاربری دوربین، دقیقا مشابه چیزی است که قبلا در سایر گوشی های مجهز به رابط کاربری One Ui سامسونگ دیده بودیم. همچنان با سوایپ کردن به سمت راست و چپ، می توان بین حالت های مختلف جابه جا شد و در رابط کاربری جدید، حالت فیلم برداری نیز به عنوان حالتی جداگانه روی نوار بالایی دکمه شاتر قرار داده شده است. سوایپ به سمت بالا و پایین نیز جا به جایی بین دوربین سلفی و دوربین پشتی را در اختیار می گذارد و همانند گذشته، عکاسی پرتره با نام لایو فوکوس در این گوشی شناخته می شود که امکان تغییر میزان بلور شدن پس زمینه را قبل و بعد از ثبت تصویر در اختیار می گذارد. از دیگر حالت های دوربین هم می توان به اسلوموشن، هایپر لپس و … اشاره کرد. نا گفته نماند که سامسونگ برای میان رده خود ویژگی تشخیص صحنه را نیز در نظر گرفته و این گوشی با شناسایی صحنه هایی چون طبیعیت، غذا، حیوانات و … تنظیمات مربوطه را اعمال خواهد کرد و حالت عکاسی دستی یا پرو نیز در این گوشی با تنظیمات محدود ایزو، وایت بالانس و اکسپوژر در اختیار می باشد.

تصاویر ثبت شده با دوربین اصلی گلکسی A40 در محیط های روشن از نظر جزئیات در سطح خوبی قرار می گیرد ولی در هنگام بزرگنمایی نباید انتظار زیادی از آن داشت. از نظر محدوده دینامیکی و دقت رنگ ها نیز عملکرد مطلوبی ارایه می دهد. اما در برخی موارد شاهد نوردهی بیشتر هستم که این مورد در اکثر گوشی های سامسونگ دیده می شود. دوربین فوق عریض این گوشی نیز با وجود ثبت تصاویر با گستره دینامیکی وسیع و رنگ های طبیعی، قادر به ثبت جزئیات زیاد نیست که دلیل آن را می توان کم بودن دقت سنسور مربوطه دانست. همچنین فیلم برداری در این گوشی علی رغم پشتیبانی پردازنده تا کیفیت 4K، با کیفیت فول اچ دی با نرخ 30 فریم در ثانیه صورت می گیرد و از کیفیت خوبی برخوردار است.

در کنار این، روشن کردن حالت HDR می تواند به بهتر کردن رنج دینامیکی تصاویر کمک کند که همانند اکثر گوشی های سامسونگ به طور پیشفرض در حالت خودکار قرار دارد و برای تغییر وضیعیت آن نیز باید از منوی تنظیمات دوربین اقدام نمایید. قابلیت Scene Optimizer هم به‌صورت پیش‌ فرض در حالت عکسبرداری های عادی فعال است اما در عمل تفاوت ملموسی در عکس‌ های گرفته‌شده ایجاد نمی‌ کند، فقط در برخی موارد مثل عکاسی از گل و گیاه کمی اشباع شدگی رنگ ها را به همراه دارد.

اما در مورد عکاسی در نور کم قضیه به راحتی روز نیست. عکس های ثبت شده اغلب دارای نویز بوده و جزئیات کمی نیز در آنها ثبت شده است و با بزرگنمایی قضیه تشدید پیدا می کند. یکی از دلایلی که در نظر ما دلیلی بر بدتر شدن نتایج حاصله می شد، کم بودن سرعت شاتر بود، به طوری که در برخی موارد ثبت تصاویر تا 2 ثانیه طول می کشید. با این حال از این گوشی انتظار زیادی هم نمی توان داشت و در مجموع عملکرد رضایت بخشی در زمینه دوربین ارایه می دهد.

در نهایت به دوربین سلفی این گوشی می رسیم. سنسور 25 مگاپیکسلی این گوشی توانایی بالایی در ثبت تصاویر دارد. تصاویر ثبت شده از جزئیات بالایی برخوردار هستند و محدود دینامیکی تصاویر نیز وسیع است. البته باید به این نکته اشاره کنیم که عکس های ثبت شده در حالت عادی با رزولوشن 8 مگاپیکسل ثبت می شوند و برای تغییر دقت دوربین به 25 مگاپیکسل باید گزینه 3:4H را انتخاب کنیم. همچنین هردو دوربین اصلی و سلفی از پرتره پشتیبانی می کنند که فقط برای سوژه های انسانی کارایی دارند.

سخت افزار

تراشه ها برای انجام وظایف پردازشی وسایل قابل حمل مختلف طراحی شده اند و در بسته های کوچکتر نیز قابل استفاده هستند. اما مسئله مهم و قابل توجه همه پردازنده ها، سیستم خنک کننده آنها می باشد. به همین دلیل نسخه های موجود برای پلتفرم های همراه، از ولتاژ پایین تری نسبت به همتای کامپیوتری خود استفاده می کنند. همچنین این تراشه ها می توانند به سطوح مختلف قدرت کاهش یافته یا کلا خاموش شوند که موجب صرفه جویی در انرژی و کنترل دما می شود. در این بین پنج شرکت کوالکام، سامسونگ، اپل، هواوی و مدیاتک در این زمینه فعالیت دارند.

کوالکام

پردازنده‌های محبوب اسنپدراگون ساخت کشور آمریکا می باشد که گران‌ ترین قیمت را نسبت به سایر رقبا دارد. عموما پردازنده‌های این شرکت به سه سری عمده تقسیم می‌ شوند. سری 400 با قابلیت‌های محدود که روی گوشی‌های پایین رده مشاهده می‌شود، سری 600 که روی گوشی‌های میان رده به کار می‌ روند و سری 800 که مخصوص پرچمداران است و از بالاترین قدرت پردازشی بهره می‌ برند.

پردازنده‌ های Snapdragon به دلیل مصرف پایین و بهینه و تولید گرمای کم و نمره بنچمارک بالا از محبوبیت بالایی نزد کاربران برخوردار هستند. اغلب پردازنده‌ های این شرکت از سیستم پردازش مجزا برخوردارند. به این معنی که ثبت تصاویر توسط دوربین را تراشه دیگری با عنوان پردازنده تصویر بر عهده دارد و از لحاظ پردازشی فشاری بر روی CPU و GPU نیست. موردی که نبودش در پردازنده‌ های مدیاتک باعث داغ شدن دستگاه هنگام استفاده از دوربین می‌گردد.

اگزینوس

این پردازنده ساخت شرکت سامسونگ است که غیر از خودش تنها یک شرکت دیگر با نام میزو از آن استفاده می‌ کند. این پردازنده از لحاظ عملکرد هیچ کمبودی نداشته و با پردازنده‌ های اسنپدراگون رقابت جدی دارد. سامسونگ تمامی پرچمدارانش را یک نسخه با اگزینوس و یک نسخه با اسنپدراگون منتشر می‌ کند و با این سیاست موفق شده است تا حدودی قدرت پردازنده‌ هایش را به رخ بکشد. هسته‌ های به کار رفته در آخرین نسخه از چیپ های اگزینوس Mongoose یا اگزینوس M1 است که محصول خود شرکت سامسونگ است. هرچند معروف‌ ترین هسته‌ ها ساخت ARM هستند، اما هسته‌های اختصاصی سامسونگ و هسته‌های اختصاصی اسنپدراگون با عنوان Kryo نیز از قدرت پردازشی منحصر به فرد و بهینه‌ ای برخوردارند.

سامسونگ نیز در کنار پردازنده اگزینوس از پردازنده گرافیکی Mali محصول شرکت ARM بهره می‌گیرد.

مدیا تک

پردازنده تایوانی مدیاتک نزد کاربران حرفه‌ ای موبایل چندان خوشنام نیست. این خوشنام نبودن علی رغم قیمت پایین پردازنده که باعث پایین آمدن قیمت تمام شده دستگاه می‌ شود، به چند دلیل است. نخست اینکه پردازنده‌های مدیاتک هرگز در نمره بنچمارک خوب عمل نمی‌ کنند و این فقط در اعداد و ارقام نبوده و به واقع علی رغم اینکه روی کاغذ همه چیز ایده آل به نظر می‌ رسد، در عمل سرعت پردازش چنگی به دل نمی‌ زند و از رقبا عقب می‌ ماند.

دلیل دوم مصرف باتری است. مدیاتک در بالاترین مدل خود نیز موفق به بهینه سازی مصرف باتری نشده است و محصولات این شرکت عموما پر مصرف و گرمازا هستند. گرمای تولید شده توسط پردازنده، باعث تسریع در خالی شدن شارژ باتری می شود. دلیل سوم که بیشتر توسعه‌ دهندگان اندروید به آن اهمیت می‌ دهند، عدم انتشار کدهای منبع یا Source Code است. مدیاتک نه تنها در به روزرسانی‌ها ضعیف عمل می‌کند و معمولا خرید گوشی مدیاتکی یعنی صرف نظر کردن از به روزرسانی‌های گوگل، بلکه کدها و درایور های مربوط به پردازنده‌ هایش را نیز انتشار نمی‌ دهد و از این رو باعث می‌شود که گوشی‌ های مدیاتکی از بازار رام‌ های سفارشی یا Custom ROM ها نیز جا بمانند.

کیرین

این پردازنده ساخت شرکت چینی هواوی است که در اکثر مدل‌ های ارائه شده توسط این شرکت به کار می‌رود. کیرین تا مدل Kirin 935 حرف چندانی برای گفتن نداشت، چون صرفا از هسته‌های نه چندان قدرتمند ARM A53 با سرعت‌ های مختلف استفاده می‌ کرد. اما با ارائه مدل‌ های کیرین 950 و کیرین 960 که در میت 8 و میت 9 از آنها استفاده کرد، وارد رقابت با سایر پردازنده‌ ها شد که این رقابت در پردازنده‌ های جدید هم ادامه دارد. در واقع ویژگی این مدل‌ها داشتن هسته‌های ARM Cortex-A72 بود. این هسته‌ها نسبت به Cortex-A53 قدرت پردازشی بالاتری دارند. البته به همان اندازه باتری بیشتری نیز مصرف می‌ کنند. به همین دلیل است که با استفاده از تکنولوژی BigLITTLE طوری به کارگیری می‌شوند که فقط در پردازش‌ های سنگین فعال شوند.

اپل

با رونمایی از آیفون 4 بود که اپل کار توسعه پردازنده جدید خود را آغاز کرد. اولین چیپ ساخته شده توسط اپل، A4 بود که به عنوان یکی از ویژگی‌های اصلی آیفون 4 تبلیغ و در نهایت عرضه شد. از آن زمان به بعد این سری پردازنده ساخت شرکت اپل در دستگاه‌ های ساخت این شرکت از جمله آیپد و آیفون به کار می‌ رود. این سری از هسته‌ های مبتنی بر ARM بهره می‌ برند و توسط سامسونگ و بعدها TSMC ساخته شدند. این پردازنده‌ ها همواره یکی از بهترین‌ ها در جدول رده بندی پردازنده گوشی بوده‌اند.

همانطور که گفته شد، سامسونگ با چیپست های اگزینوس خود یکی از نزدیک ترین رقبای کوالکام به شمار می رود. یکی از جدیدترین پردازنده های سامسونگ که وارد بازار شده است، اگزینوس 7904 می باشد. که به ادعای سامسونگ این پردازنده هشت هسته ای میان رده می تواند پردازش بازی های موبایل را بدون مشکل انجام دهد و از لحاظ آماری رقیب اسنپدراگون 632 به شمار می آید.

گلکسی A40 به پردازنده اگزینوس 7904 مجهز شده است که با فناوری 14 نانومتری توسعه داده شده است. در بخش پردازشی آن شاهد هشت هسته پردازنده هستیم که دو هسته قدرتمند 1.8 گیگاهرتزی از نوع Cortex-A73 و شش هسته کم مصرف 1.6 گیگاهرتزی از نوع Cortex-A53 را در بر می گیرند. پردازش های گرافیکی در این گوشی هم بر عهده Mali-G71 MP2 می باشد که کاملا مشابه پردازنده استفاده شده در اکثر میان رده های جدید سامسونگ مثل گلکسی A30 (بررسی) یا M30 (بررسی) می باشد.

تراشه اگزینوس 7904 مجهز به یک پردازنده سیگنال تصویر پیشرفته است که تجربه های جدید عکاسی مثل زوم اپتیکال و جلوه های بوکه را از طریق راه کار های چند دوربین فراهم می کند که برای گوشی های میان رده طراحی شده است. همچنین از آنجایی که گوشی های میان رده‌ ای نظیر ردمی نوت 7 که به دوربین 48 مگاپیکسلی مجهز شده اند، سامسونگ نیز سعی کرده توانایی پردازشی مطلوبی برای پشتیبانی از سیستم عکسبرداری و فیلمبرداری فراهم کند. به همین دلیل پردازنده‌‌ی سیگنال تصویر اگزینوس 7904 قادر است از دوربین سه گانه پشتیبانی کند. علاوه بر این اگزینوس 7904 تکنولوژی های پردازش تصویر متنوعی مانند کنترل رنگ صحنه، تثبیت کننده ویدئویی و ویژگی ترکیب چند فریم برای ثبت تصاویر واضح تر و دقت رنگ بهتر ارایه می دهد.

پردازنده گرافیکی 7904 با فناوری 16 نانومتری توسعه داده شده است و فرکانس کاری آن 770 مگاهرتز می باشد. این GPU نیز همانند رقیب های خود مثل آدرنو 512 از APIهای OpenGL ES و Vulkan 1.0 پشتیبانی می کند. اما شاید این سوال برایتان پیش آید که وظیفه این API ها چیست؟

Vulkan API یکی از قدرتمند ترین رابط های برنامه نویسی در حال توسعه می باشد که نه تنها دارای تمامی قابلیت های دسترسی سطح پایین (Low Level) بوده، بلکه به صورت متن باز (Open Source) در اختیار همگان قرار گرفته است. دسترسی سطح پایین و کاهش فشار وارده به پردازنده مرکزی یکی از مهمترین و اساسی ترین نیاز های بازی ها و پردازش های کامپیوتری به شمار رفته و در حقیقت بزرگترین تفاوت بین کنسول ها و پلتفرم PC در دسترسی سطح پایین رابط های برنامه نویسی بازی های مربوطه خلاصه شده است. Vulkan API نامی است که به جدیدترین نسخه رابط برنامه نویسی OpenGL نسبت داده اند. 

تا اینجا متوجه شدیم که این API نوعی رابط کاربری به شمار می آید. اما مهمترین تفاوت رابط برنامه نویسی Vulkan در مقایسه با رابط های دیگر نظیر DX12 متن باز بودن و همچنین پشتیبانی کامل آن از پلتفرم های مختلف (موبایل، کامپیوتر، کنسول و …) می باشد. علاوه بر این، DX12 رابط کاربری سطح بالا به شمار می آید که بزرگترین تفاوت آن با رابط های برنامه نویسی سطح پایین، در نوع اجرای دستورات و عملکرد آنها می باشد. رابط های برنامه نویسی سطح بالا به میان افزارهایی نظیر درایورهای کارت های گرافیک و … اجازه می دهند تا در بین سخت افزار و نرم افزار قرار گرفته و دستورات را اجرا کنند (یا تغییر دهند). اما رابط های برنامه نویسی سطح پایین به میان افزارها اجازه ایجاد تغییرات مختلف را نداده و نرم افزار (به عنوان مثال بازی) به صورت مستقیم از سخت افزار استفاده کرده و دستورات توسط سخت افزار اجرا می شوند. یکی دیگر از مهمترین نقاط ضعف رابط های برنامه نویسی سطح بالا عدم استفاده صحیح از پردازنده مرکزی و هسته های قرار گرفته در آن می باشد. این رابط کاربری اولین هسته پردازنده مرکزی را در اختیار گرفته و تمام بار پردازشی بازی را بر روی دوش آن هسته می اندازند. این بدان معنی است که از هشت هسته ای که در پردازنده قرار دارد، تنها یک هسته آن در حال فعالیت بوده و هفت هسته دیگر در حال استراحت می باشند. در حالی که این مشکل در رابط کاربری سطح پایین کاملا رفع شده و تمام بار پردازشی بین همه هسته ها تقسیم می شود.

به بیان ساده تر، Vulkan پردازنده گرافیکی را به منظور ارائه خروجی بهتر در برابر درخواست ارائه شده (به عنوان مثال اجرای بازی) یاری می دهد و بدون توجه به ضعف های نرم افزاری، از حداکثر توان سخت افزار استفاده می نماید. در نمونه های زیر می توانید افزایش نرخ فریم و جزئیات را با Open GL API مقایسه کنید و بهبود های آن را متوجه شود.

پردازنده اگزینوس 7904 با ارایه پهنای باند حافظه ای 14.8 گیگابیت در ثانیه و پشتیانی از کدک های پیشرفته HEVC(H.265) و H.264، قادر به رمز گشایی و رمز نگاری ویدئو هایی با رزولوشن 4K با نرخ 30 فریم و ویدئو هایی با رزولوشن FHD با نرخ 120 فریم می باشد. با این وجود امکان فیلمبرداری 4K برای گلکسی A40 در نظر گرفته نشده است و همچنین این پردازنده از از رزولوشن نمایشگر تا +FHD پشتیبانی می کند.

استفاده از این ترکیب سخت افزاری باعث شده تا گلکسی A40 در کنار رابط کاربری One Ui عملکرد سریع و روان در اختیار قرار دهد ولی اگر خواهان اجرای بازی هایی با گرافیک بالا هستید، قطعا تراشه گرافیکی این گوشی شما را راضی نخواهد کرد.ولی در تست های انجام شده در زمینه اجرای بازی باید گفت Galaxy A40 قادر به اجرای همه بازی ها است اما ممکن است برای کاهش لگ و افت فریم مجبور شوید تنظیمات گرافیکی را پایین آورید.

نرم افزار گلکسی A40

همانند سایر گوشی های سری A 2019 سامسنوگ، عرضه گلکسی A40 نیز با جدید ترین رابط کاربری کره ای ها یعنی One Ui عرضه شد که بر پایه اندروید 9 توسعه داده شده است. One UI یک سیستم عامل کاستوم بر پایه‌ی اندروید است که توسط کمپانی سامسونگ برای اسمارت فون‌های سری گلکسی طراحی شده است. همان طور که می‌دانید، UI مخفف user interface به معنای رابط کاربری است. پس One UI در زبان فارسی به معنی “رابط کاربری یک” می‌ باشد که جایگزینی برای رابط کاربری محبوب Samsung Experience شده است. کلمه وان (یک) به این منظور استفاده شده است که شما می توانید راحت تر از گذشته با یک دست به تعامل با گوشی بپردازید؛ یعنی اپلیکشن ها و منو ها به گونه ای باز طراحی شده اند تا این امر را تداعی سازند. همچنین از مهم ترین تغییرات این رابط کاربری می توان به موارد زیر اشاره کرد.

حالت شب

پس از اضافه شدن Night mode در نسخه‌ی اصلی اندروید ۹، هم اکنون این حالت برای دستگاه‌ های سامسونگ نیز قابل استفاده شده است که فعال کردن این حالت بسیار آسان بوده و به راحتی و فقط با یک کلیک انجام می گردد. این حالت برای افرادی که دوست ندارند نمایشگر گوشی شان در هنگام شب بدرخشد مناسب می‌ باشد.همچنین اگر به تم‌ های تاریک علاقه مند هستید، Night Mode یک ویژگی باارزش برای شما خواهد بود و در کنار ویژگی های شخصی سازی ظاهری دستگاه، کاهش مصرف باتری را نیز به ارمغان خواهد آورد.

طراحی اپلیکیشن

اکنون در One UI، تمامی اپ‌ های پیشفرض سامسونگ از یک کانسپت پایه ای که One UI بر اساس آن ساخته شده است پیروی می‌ کنند. در واقع، شما می‌توانید ببینید که tab‌ ها (به عنوان مثال در اپلیکیشن ساعت تب هایی مثل آلارم و…) به پایین نمایشگر منتقل شده اند که بدین ترتیب دسترسی به آن‌ها آسان تر می‌ شود. علاوه بر این، آیکون اپ‌ ها در One UI دارای طراحی جدیدی می‌ باشد (گرد مانند) که البته اگر عادت کردن به آیکون‌ های جدید برای شما مشکل است، می توانند از بخش تم ها آیکون های مختلف را بارگزاری نمایید.

ژست های ناوبری (Navigation Gestures)

در One UI روش‌های مختلفی برای ناوبری گنجانده شده است. مثلا نوار ناوبری با شکل سابق خود وجود دارد، ولی برای فعال کردن عملکرد هر دکمه‌ی آن، باید بر روی آن دکمه به سمت بالا swipe کنید (یعنی انگشت خود را به سمت بالا بکشید).  همچنین اگر بخواهید، می‌توانید علامات بصری نوار ناوبری را به طور کامل پنهان کنید، در نتیجه فضای در دسترس نمایشگر شما افزایش خواهد یافت. اگر هم هیچ کدام از روش‌های موجود را دوست نداشتید، می‌توانید نوار ناوبری خود را به شکل قدیم، یعنی مثل اندروید اوریو تغییر دهید.

مصرف باتری

اگر به تازگی گوشی خود را به رابط کاربری جدید سامسونگ آپدیت کرده اید، ممکن در چند روز ابتدایی مصرف باتری شما بالا باشد که دلیل آن ممکن است عدم تطبیق صحیح آن باشد اما بعد از یک هفته، نرم افزار سیستم الگوی مصرف شما را شناسایی کرده و خود را با استفاده شما تطبیق می دهد. اما پس از طی این فرایند، دستگاه شما در حالتی که از آن استفاده نمی‌ کنید اپ‌ های کمتری را در حافظه‌ ی خود فعال باقی نگه می‌ دارد و بدین تریب مصرف باتری را کاهش می دهد. همچنین سامسونگ برای یادگیری الگوی مصرف کاربر توسط گوشی خود، ویژگی جدید به نام Adaptive Battery را معرفی کرده که باعث بهبود طول عمر باتری گوشی شما می‌ شود.

طراحی منو ها

برای ساده تر کردن استفاده با یک دست، سامسونگ تصمیم گرفته تا ناحیه‌ های موجود در منو ها را از یکدیگر تفکیک نماید. در نتیجه، تمامی دکمه‌ های فرمان مختلف سیستم عامل و تب های مختلف در قسمت پایین نمایشگر که انگشت شست شما به راحتی به آن جا دسترسی دارد، قرار داده شده است و برای راحت کردن استفاده با یک دست منو های مختلف از قابلیت سوایپ بیشتر به سمت پایین برخوردارند، به طوریکه در اکثر منو ها برای دسترسی انگشت به گزینه های بالایی می توانید با سوایپ کردن به سمت پایین آن را به ناحیه میانی نمایشگر انتقال دهید.

باتری

در بخش باتری اما گلکسی A40 در مقایسه با برادران خود از باتری کوچکتری استفاده می کند ولی با توجه به کوچکتر شدن اندازه نمایشگر و پردازنده بهینه شده آن، این مشکل تا حدودی جبران شده است؛ به طوری که در در تست ترکیبی PC Mark، این گوشی توانست با یک بار شارژ کامل،حدود 10 ساعت در این تست دوام بیاورد که با توجه به ظرفیت کم باتری رقم خوبی محسوب می شود. گذشته از این موارد، در استفاده روزمره مثل گشت و گذار در وب، استریم موسیقی ، تماشای فیلم و… این گوشی می تواند یک روز شارژدهی داشته باشد. سرعت شارژ Galaxy A40 با شارژر 15 واتی موجود در جعبه، در مقایسه با رقبای خود بسیار سریعتر می باشد؛ در عرض نیم ساعت می توان حدود 40 درصد ظرفیت باتری را شارژ کرد. با گذشت زمان به مدت 1 ساعت، شارژ باتری این گوشی به حدود 80 درصد می رسد و شارژ کامل آن حدود 90 دقیقه زمان نیاز خواهد داشت که با توجه به ظرفیت نه چندان بزرگ باتری، رقم بسیار خوبی به نظر می رسد.