فرق هندزفری و هدفون در چیست؟

امروزه اغلب افراد در سرتاسر جهان از هندزفری و هدفون استفاده می‌کنند و با آن‌ به موسیقی گوش می‌دهند، به تماس‌های خود پاسخ می‌دهند و یا به تماشای فیلم می‌پردازند. این تجهیزات کارایی‌های فراوانی دارند و می‌توانند در شرایط مختلف پاسخگوی نیازهای انسان باشند. اما یکی از مسائلی که در ذهن کاربران باعث ایجاد درگیری می‌شود، فرق هندزفری و هدفون است. در این متن سعی داریم فرق هندزفری و هدفون را بررسی کنیم.

برای بررسی تفاوت این دو ابزار، بهتر است در ابتدا به بررسی هر کدام از آن‌ها بپردازیم.

هدفون

هدفون یا Headphone از دو بلندگوی متصل‌شده به هم توسط یک سیم تشکیل‌شده است، توانایی انتقال صوت را ممکن می‌کند. این دستگاه‌ها سیگنال‌های الکتریکی تولیدشده توسط تلفن همراه یا هر دستگاه دیگری را به صدا تبدیل می‌کنند و کاربران استفاده‌کننده از هدفون را قادر به شنیدن آن صدا می‌کنند. هدفون‌ها با نام‌های دیگری مانند ایراسپیکرز (EarSpeakers) و ایرفونز (EarPhones) نیز شناخته می‌شوند.

در حالت کلی، هدفون سرشاخه‌ای است که در زیر آن سه محصول دیگر این حوزه یعنی هندزفری، هدست و ایرفون قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، هندزفری، هدست یا ایرفون، هدفونی هستند با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود.

از لحاظ ظاهر کلی، هدفون‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند: هدفون‌های داخل گوشی (in-ear)، هدفون‌های روگوشی (on-ear) و هدفون‌های دورگوشی (over-ear).

هدفون‌های داخل گوشی

این هدفون‌ها داخل لاله گوشی قرار می‌گیرند و دو دسته هستند: هدفون‌های داخل گوشی که بیرون سوراخ گوش قرار می‌گیرند که فاقد پلاستیک در بلندگوهای خود هستند و به دیواره‌های گوش نمی‌چسبند و در تصویر بالا در سمت چپ قرار دارند و هدفون‌های داخل گوشی که داخل سوراخ گوش قرار می‌گیرند و در تصویر بالا در سمت راست قرار دارند. دسته اول برای آن دسته از افراد علاقمند به استفاده از هدفون مناسب است که با وجود علاقمندی به استفاده از هدفون داخل گوش، به‌خاطر کوچک‌بودن سوراخ گوش، نمی‌توانند از هدفون‌های داخل گوشی قرارگرفته در داخل سوراخ گوش استفاده کنند.

عیبی که این دسته از هدفون‌ها دارند این است که صدای پخش‌شده از بلندگوهای هدفون، به سادگی در محیط بیرون پخش‌ می‌شود. این حالت “نشت صدا” نامیده شده و باعث می‌شود مقداری از صدای پخش‌شده، به محیط بیرون نشت کند.

در اغلب حالات، به‌خاطر جبران صدای نشت‌شده به محیط بیرون، کاربر مجبور به بالابردن صدای تلفن همراه یا دستگاه پخش‌کننده صدا تا ۲ برابر مقدار می‌شود.

اگر به دنبال هدفونی هستید که با لاستیک‌های نرمی که در دور بلندگوهای‌شان دارند سبب چفت‌شدن آن‌ها در گوش شما می‌شوند، باید دور هدفون‌های داخل گوشی که بیرون سوراخ گوش قرار می‌گیرند را خط بکشید. لازم به ذکر است که عده‌ای به این دسته از هدفون‌های داخل گوشی، ایربادز هم می‌گویند.

دسته دوم هدفون‌های داخل گوشی که در داخل سوراخ گوش قرار می‌گیرند، دارای لاستیک‌هایی به نام نویز کنسلر (noise-canceler) یا ایرتیپ هستند. این ایرتیپ‌ها باعث می‌شوند گوشی هدفون به خوبی در داخل سوراخ گوش جا شود و خود‌به‌خود از آن‌جا خارج نشود. علاوه بر افزایش راحتی استفاده، ایرتیپ‌ها باعث می‌شوند نشت صدا به حداقل خود برسد. با استفاده از این هدفون‌ها، می‌توانید ورود صداهای مزاحم محیطی به گوش‌تان را به حداقل برسانید.

دسته اول هدفون‌های داخل گوشی بهترند یا دسته دوم؟

دیدگاهی که اغلب مردم در مورد دسته دوم هدفون‌های داخل گوشی دارند، این است که این هدفون‌ها به‌خاطر نزدیک‌بودن به گوش، می‌توانند برای پرده گوش و سیستم شنوایی انسان مضر باشند؛ اما برای رد این دیدگاه، باید بلندی صدا را ذکر کنیم.

در حین استفاده از هدفون‌های داخل گوشی دسته اول، به‌خاطر نشتی صدایی که اتفاق می‌افتد، اغلب افراد صدا را تا اندازه ۲ برابر افزایش می‌دهند تا این نشتی را جبران کنند. اگر این بلندی صدا را با نزدیک‌بودن هدفون‌های دسته دوم به گوش مقایسه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که از لحاظ آسیب‌زدن به گوش، این دو دسته عملا تفاوت چندانی با هم ندارند.

هدفون‌های روگوشی

این دسته از هدفون‌ها از گیره یا دسته‌ای با خاصیت فنری برای اتصال دو بلندگو به هم استفاده می‌کنند. این بلندگو‌ها سخت‌افزاری هستند که باعث شنیده‌شدن صدا توسط گوش انسان می‌شوند. این هدفون‌ها، روی سر قرار می‌گیرند و بلندگوهای آن‌ها نیز روی لاله گوش واقع می‌شوند.

اگر دنبال حذف صددرصدی صدای محیط با استفاده از این هدفون‌ها هستید، سراغ هدفون‌های اشتباهی آمده‌اید. در اکثر مواقع، حتی صدای موسیقی در حال پخش، به محیط بیرون نشت پیدا می‌کند.

به‌دلیل اینکه این هدفون‌ها به طور کامل گوش را احاطه نمی‌کنند، می‌توانند برای استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها، لاله گوش کاربر را دچار ناراحتی کنند.

هدفون‌های دورگوشی

این هدفون‌ها، نسخه بزرگتر هدفون‌های روگوشی هستند و می‌توانند با بالشتک‌های بزرگی که دارند، به طور کامل گوش و لاله گوش را احاطه کنند و از نشت صدا به بیرون و ورود صدا بیرون به داخل گوش خودداری کنند.

هدفون‌های گیمینگ، از این نوع هدفون‌ها هستند و از ایزوله‌کردن صدا نهایت استفاده را می‌کنند.

اگر بخواهیم هدفون‌های داخل گوشی را با هدفون‌های روگوشی یا دورگوشی از لحاظ کاربرد مقایسه کنیم، باید بگوییم که هدفون‌های داخل گوشی برای افرادی که از عینک استفاده می‌کنند یا خانم‌های دارای حجاب و یا افرادی که کلای به سر دارند، مناسب‌تر هستند.

هدست

هدست‌ها در واقع هدفون‌هایی هستند که قابلیت مکالمه دارند. به عبارت دیگر، هدست‌ها هدفون‌هایی هستند که دارای میکروفون هستند و کاربر را به برقراری تماس با آن‌ها ممکن می‌کنند. این محصولات بیشتر در مراکز مخابراتی، کلاس‌های آموزشی و چت‌های گروهی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

هدفون گیمینگی که دارای میکروفون است و کاربر را به برقراری ارتباط با هم‌تیمی‌هایش ممکن می‌کند، در بین هدست‌ها قرار می‌گیرد.

هندزفری

 هندزفری یا Hands-Free در حالت کلی صفتی برای توصیف ابزارهایی است که بدون دخالت دست‌ها، به انجام کار می‌پردازند و نیازهای کاربران را برطرف می‌کنند. هندزفری‌های معمول که با آن‌ها به گوشی‌دادن موسیقی می‌پردازیم نیز از این قاعده مستثنا نیستند و کارایی خود را بدون دخالت دست، به کاربر عرضه می‌کنند.

البته باید به‌خاطر داشته باشید که عبارت هندزفری به معنای کامل عدم استفاده از دست‌ها برای انجام کارها نمی‌باشد. به عنوان مثال، هندزفری‌های استفاده‌شده در تلفن‌های همراه را در نظر بگیرید. به دلیل اینکه این تجهیزات با دستورات صوتی هم می‌توانند وظایف خود را انجام دهند، هندزفری یا ابزار بدون دخالت دست در آن، نامیده می‌شوند.

این ابزارآلات از دیدی دیگر، به‌خاطر داشتن دکمه‌هایی خاص در مکانی مخصوص، می‌توانند استفاده از آن‌ها را حتی در حین انجام برخی از کارهای روزمره ممکن کنند. برای ساده‌سازی درک این موضوع، شرایطی را در نظر بگیرید که در حال رانندگی هستید و از هندزفری خود به‌همراه دکمه‌های آن استفاده می‌کنید. به این دلیل است که می‌توان به آن‌ها، هندزفری گفت.

اغلب تجهیزات هندزفری برای برقراری ارتباط با دستگاه‌های خاص مانند تلفن همراه و لپ‌تاپ، از تکنولوژی بلوتوث و یا کابل استفاده می‌کنند. با استفاده از سیم یا فناوری بلوتوث، در نهایت هندزفری‌ها به تلفن‌های همراه، لپ‌تاپ‌ها و یا ماشین‌ها متصل می‌شوند و می‌توانند ارتباطات صوتی بین هندزفری و دستگاه متصل به هندزفری را ممکن کنند.

به نظر شما کدامیک از تجهیزات منتقل‌کننده صدا، می‌تواند عملکرد بهترین برای‌تان داشته باشد؟